பா.செயப்பிரகாசம் இரங்கல் கூட்டம், விளாத்திகுளம் - 25 அக்டோபர் 2022
இணைப்பைப் பெறுக
Facebook
X
Pinterest
மின்னஞ்சல்
பிற ஆப்ஸ்
கரிசல்காட்டு எழுத்தாளர் பா.செயப்பிரகாசம் அவர்கள் 23.10.2022 அன்று காலமானார். அன்னாரது உடல் தூத்துக்குடி மருத்துவமனை மாணவர்கள் மருத்துவ பயிற்சிக்கு தானம் செய்வதற்கு முன்பாக, 25.10.2022 செவ்வாய்க்கிழமை நண்பகல் 12:00 மணியளவில் விளாத்திகுளம் அம்பாள் நகரில் (பா.செயப்பிரகாசம் அவர்கள் வசித்த இல்லத்திற்கு அருகில்) இரங்கல் கூட்டம் நடைபெற்றது.
பலதரப்பட்ட ஆற்றல்கள் கலந்து கொண்ட இரங்கல் கூட்டத்தில் தமுஎகச தலைவர் ச.தமிழ்ச்செல்வன், தமிழ்நாடு கலை இலக்கியப் பெருமன்றத் தலைவர் மருத்துவர் அறம், செயலாளர் காமராஜ், எழுத்தாளர் இராகுலதாசன், தமிழக மக்கள் பண்பாட்டுக் கழகம் தலைவர் மீ.த.பாண்டியன், திமுக விளாத்திகுளம் சட்டமன்ற உறுப்பினர் மார்கண்டேயன், நந்தகோபால் ஐ.ஏ.எஸ், மருத்துவர் வெங்கட்ராமன், வழக்கறிஞர் அஜிதா, மகன் சூரியதீபன், எழுத்தாளர் கோணங்கி, இலக்கிய விமர்சகர் ந.முருகேசபாண்டியன், பா.செ.வுடன் மனஓசை இதழில் இணைந்து இயங்கிய வசந்தன், இகக (மா-லெ) விடுதலை மாநிலக்குழுத் தோழர் அ.சிம்சன், மக்கள் கல்வி இயக்கம் பேராசிரியர் கோச்சடை சேவுகன், கதவு ஆசிரியர் மதி கண்ணன் உள்ளிட்டோர் உரையாற்றினர். இரங்கல் கூட்டத்தை முனைவர் சம்பத்குமார் தொகுத்தார்.
தோழர் பா.செ எப்படி கரிசல் இலக்கியவாதியாக, புரட்சிகர மா-லெ இயக்கத்தின் சிந்தனையாளராக, மண்ணையும் மக்களையும் நேசித்த மனிதாபிமானியாக, ஈழ ஆதரவாளராக, மொழிப் போராட்டக் களப்போராளியாக, அனைத்து முற்போக்கு இடதுசாரிக் கலை இலக்கியப் படைப்பாளிகளுடன் இணக்கமானவராக, மென்மையான உரையாளராக இயங்கியதை அனைவரும் நினைவு கூர்ந்தனர்.
தமுஎகச தலைவர் ச.தமிழ்ச்செல்வன், தமிழ்நாடு கலை இலக்கியப் பெருமன்றம் தலைவர் மருத்துவர் அறம், பொதுச்செயலாளர் தோழர் காமராஜ், தமிழக மக்கள் பண்பாட்டுக் கழகம் தலைவர் மீ.த.பாண்டியன், கதவு ஆசிரியர் மதி கண்ணன் உள்ளிட்டோர் செங்கோடி போர்த்தி செவ்வணக்க முழக்கங்களுடன் தூத்துக்குடி மருத்துவமனைக்கு பா.செயப்பிரகாசம் உடலை வழி அனுப்பி வைத்தனர்.
எழுத்தாளர் இராகுலதாசன்
வழக்கறிஞர் அஜிதா
எழுத்தாளர் கோச்சடை சேவுகன்
தமுஎகச தலைவர் ச.தமிழ்ச்செல்வன்
தமுஎகச தலைவர் ச.தமிழ்ச்செல்வன்
நந்தகோபால் ஐ.ஏ.எஸ்
திமுக விளாத்திகுளம் சட்டமன்ற உறுப்பினர் மார்கண்டேயன்
தமிழக மக்கள் பண்பாட்டுக் கழகம் தலைவர் மீ.த.பாண்டியன்
மக்களின் பேச்சு மொழி ஓசை ஒழுங்கு, லயம், இழுவை, இசைத்தன்மை எனப் பல இணைந்து வெளிப்படுகிறது. இந்த ஓசை ஒழுங்கு எதுகை, மோனையாய் சொற்பிரயோகங்களில் ஒலித்தது. “எண்ணைக்குடம் போட்டவளும் ஆத்தாடி அம்மாடி தண்ணிக்குடம் போட்டவளும் ஆத்தாடி அம்மாடி” சொலவமாக வெளிப்பட்டிருப்பினும், எதுகை,மோனையுடன் ஒரு கவிதையாக நிற்கிறது. இதன் மொழிப்பண்பு நோக்கி பேச்சோசைக் கவிதை எனச் சொல்லலாம். “அறுக்கமாட்டாதவன் இடுப்பில அறுத்தெட்டுப் பண்ணரிவாள்” இரண்டு சொலவடைகள் போதும் எடுத்துக்காட்டுக்கு. இணைவு, எதிர்வு (முரண்), லயம், ஓசை ஒழுங்கு என மக்களின் நா வழக்கிலுள்ள இவைகளிலிருந்து எழுத்து வடிவக் கவிதை எடுத்துக் கொள்கிறது. எடுத்துக் கொண்டது என்பதினும் கடன்வாங்கிக் கொண்டது என்ற வார்த்தை பொருத்தமாய் அமையும். கவிதை மரபு எல்லாக் காலத்திலும் ஏதேனும் ஒரு கூறினை நாட்டுப்புற வழக்காறு எனப்படும் வாய்மொழியிலிருந்து கடன் வாங்கிக் கொண்டிருக்கிறது. சங்க காலக் கவிதைக் கருவூலத்தில் எதுகை, மோனை என்ற ஓசை ஒழுங்கு பிரதானமாக இருக்கவில்லை; அதன் பின்னரான கவிதைகள் எதுகை மோனை என்ற ஆடை உடுத்திக்கொள்கின்றன. இதுவரை ஆடை அணியாதிருந்த கவிதை மரபுக்க...
(தமிழ்நாடு முற்போக்கு எழுத்தாளர் சங்கம் சைதை கிளைப் பேரவையில் `நாம் எதிர்கொள்ளும் பண்பாட்டு சவால்கள்' என்ற தலைப்பில் தோழர் சூரியதீபன் ஆற்றிய உரையின் சுருக்கம். எழுத்துருவம்: சூரியசந்திரன்) தென்மாவட்டத்தில் சங்கரன்கோயில் என்றொரு சிறுநகரம். அந்த நகரத்துக்கு நான் சென்றிருந்தபோது பொங்கல் நேரம். வீதிகளெல்லாம் சிமெண்ட் சாலை போடப்பட்டிருந்தன. எல்லா வாசல்களிலும் இரவு முழுவதும் கண்விழித்து கோலங்கள் இட்டிருந்தார்கள். அதிகாலை நான்கு மணிக்கே எழுந்து நானும் எனது நண்பரும் கோலங்களைப் பார்ப்பதற்காகச் சென்று கொண்டிருந்தோம். அந்தக் கோலங்கள் ஒவ்வொன்றையும் தாண்டிச் செல்கிறபோது என்னுடைய கால்கள் சடக்கென ஒடிந்து விழுவதைப்போல ஒரு கோலத்தின் மீது நின்றது. காரணம் அந்தக் கோலத்தில் Happy pongal என்கிற வாசகம் இருந்தது. காலையிலே, அவர்கள் வீட்டு முற்றத்திலே பொங்கலிட்டு முடிந்த பிறகு ஒன்பது மணியளவில் ஒலிபெருக்கியிலிருந்து “இப்போது நாம் பொங்கலிடுவதற்காக பிள்ளையார் கோயில் முன் கூடுவோம்” என்றொரு அறிவிப்பு வருகிறது. அதாவது, இன்னொரு பொங்கலுக்குத் தயாராகும்படியான அறிவிப்பு அது. இந்த இரண்டு சம்பவங்களிலும் இரண்டு பண்பாட்ட...
சென்னை, 22-03-2003 அன்பு நண்பருக்கு, கடிதம் வந்தது. இப்படி அவ்வப்போது தொடர்பு கொள்ளுங்கள். நனவில் உயிர்த்தெழுதல் நிகழும். அந்தக் கதை நீண்டதாக இருந்ததால், படைப்பாளிக்கு எல்லாமே முக்கியம் தானே, வாசிப்பில் விடுபட்டுத் தெரிகிற இடங்களை வெட்டுங்கள் என்று சொல்ல, ஏகத்துக்கும் வெட்டி, இஷ்டத்துக்கு பகுதி பிரித்து என்னென்னமோ செய்து விட்டார்கள். அதனால் ஒரு எழவும் புரியாது. புரியாததுக்கு எல்லாம் இருக்கறதே ஒரு பெயர் “பின் நவீனத்துவம்”! 30-03-2003-ல் கல்கி இதழில் சாகித்ய அகாதமி பற்றி எனது நேர்காணல் வருகிறது. சாகித்ய அகாதமியை எப்படி இந்துத்வா ஆக்கரமித்துவிட்டது என்று விளக்கியுள்ளேன். எனக்கென்னமோ பிரகாஷை ஒன்றுக்கும் ஆகாமல் செய்துவிட்டது போல் தோன்றுகிறது. அவனுக்குள் எப்பேர்ப்பட்ட கலைஞன் இருக்கிறான். வீர.வேலுச்சாமி என்ற ஆகாயமார்க்க நிழல்பட்டதால் அவனுக்குள் கருவுற்றது படைப்பாற்றல். வந்தது வரட்டும் என்று ஒரு நாவல் எழுதச் சொல்லுங்கள் - வளமாய் வெளிப்படும். நட்புடன் பா.செயப்பிரகாசம்
எஸ்.எஸ்.போத்தையா என்னவாக இருக்க நினைத்தார்? “உள்ளத்தால் உயர்வுள்ளல்” - எனும் அறமொழிக்குப் பொருத்தமாய் - நினைப்புக்கு ஏற்ப வாழ்க்கை அமைகிறது என்பது பொதுவான நம்பிக்கை. நல்ல கணவன் அல்லது நல்ல மனைவி அமைய வேண்டுமென்று நினைப்புக்களில் விதை போடுகிறோம். பெரும்பாலான வாழ்க்கைகளில் விதையொன்று போட சுரையொன்று முளைக்கிறது. சமூக அமைப்பில் கணவன் என்பதும் மனைவி என்பதும் வேறுபாடான யதார்த்தங்களால் தீர்மானிக்கப்படுகிறது. நினைப்பு நிறைவேறாத பட்சத்தில். “திருமணம் சொர்க்கத்தில் நிச்சயிக்கப்படுகிறது” “மனைவி அமைவதெல்லாம் இறைவன் கொடுத்த வரம்” - இவ்வாறு சொர்க்கத்துக்கோ, கடவுளுக்கோ, பொறுப்பைத் தள்ளி விடுகிறோம். கனவினும் கூடுதலான புனைவு இது. போத்தையா காலத்தின் கிராமப்புற ஆசிரியர்களுக்கு அவர்கள் என்னவாக வேண்டுமென விரும்புகிறார்களோ, அதுவாக ஆகிற வாய்ப்புகள் சூழ இருந்தன. 1950, 60-களின் ஆசிரியர்கள் சுதாரிப்பானவர்கள். கிராமங்களில் இருந்தாலும், அவர்களுக்கு நகரவாழ்வின் சூழ்ச்சி தட்டியிருந்தது. கைக்கும் மெய்க்கும் இல்லாமல் (அன்றாடச் செலவுக்குமில்லாமல்) இழுத்துக்கோ பறிச்சுக்கோ என்றிரு...
சென்னை 8.7.2004 அன்புள்ள பிரகாஷ், அப்பா காலமாகிவிட்டார் என கி.ரா சொல்லித்தான் தெரிந்தது. நான்கு நாட்களாய் தொலைபேசியில் முயற்சி செய்தேன். “எல்லா வழித்தடங்களும் சுறுசுறுப்பாக இருக்கின்றன” என்ற பதிலே வந்தது. தொயந்தடியாய் என்ன கோளாறு என்று தெரியவில்லை. பிறகுதான் “நீத்தார் நினைவு' பத்திரிகை கிடைத்தது. கி.ரா கடிதத்தில் எழுதியிருந்தார், “கிட்டத்தட்ட எல்லாமே உதிர்ந்துகொண்டு வருகிறது என்றுதான் சொல்ல வேண்டும். நாமும் எப்போ “பொத்”தென்று உதிர்ந்து விழப் போகிறோமோ தெரியல” நேற்று கந்தர்வன்; கொஞ்சம் முன்னால் கவிஞர் மீரா, இன்று அப்பா. இப்போதுதான் எழுதியது போலிருக்கிறது கந்தர்வனைப் பற்றி. மரணக் குறிப்பு எழுதி கணையாழி இதழில் வெளியாகி, முழுசாய் ஒரு மாசம் கூட முடியவில்லை. “வீர, வேலுச்சாமியை வாசித்திருக்கிறீர்களா? அற்புதமான கலைஞன். யதார்த்தம்னா என்னாங்கறத அவர்ட்டதான் தெரிஞ்சிக்கிறனும்” என்றார் கந்தர்வன். அவர்தான் அப்பாவைப் பற்றி முதலில் என்னிடம் சொன்னவர். பிறகு தான் வீர.வேலுச்சாமியை தாமரை இதழ் மூலம் கிரகிக்க ஆரம்பித்தேன். எழுதிய எழுத்தின் பச்சை காயாமலிருக்கிறபோதே,...
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
கருத்துகள்
கருத்துரையிடுக